Τα κύρια μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που κάποτε εξυμνούνταν για την ικανότητά τους να καταγράφουν παγκόσμια γεγονότα σε πραγματικό χρόνο, αντιμετωπίζουν μια κρίση αυθεντικότητας – μια κρίση που, σύμφωνα με τους κριτικούς, έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι. Ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς έχει γεννήσει τόσες πολλές ψευδείς ή παραπλανητικές πληροφορίες στο διαδίκτυο – πολλές από αυτές είναι εσκεμμένες, αν και όχι όλες – που έχουν αποκρύψει το τι συμβαίνει πραγματικά στο έδαφος1.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη – με προγράμματα που μπορούν να παράγουν πρακτικά απεριόριστες ποσότητες περιεχομένου – ήδη επιδεινώνουν αυτήν την ψηφιακή κακοφωνία. Η κρίση αυθεντικότητας, ωστόσο, είναι ευρύτερη από τα κοινωνικά δίκτυα που έχουν καταλάβει τη δημόσια συζήτηση. Η εμπιστοσύνη στα κύρια ειδησεογραφικά μέσα έχει επίσης υπονομευθεί, με τα ειδησεογραφικά οργανισμούς να κατηγορούνται τακτικά για την ανακλαστική κατάσταση των κρατικών, εταιρικών ή πολιτικών συμφερόντων1.
Σε κάθε πόλεμο, η διάκριση του γεγονότος από την φαντασία (ή την προπαγάνδα) μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη. Οι αντίπαλοι επιδιώκουν να ελέγχουν την πρόσβαση στις πληροφορίες από το μέτωπο. Κανείς δεν μπορεί να έχει περισσότερο από μια θέα μέσω σωλήνα σόδας σε οποιαδήποτε στιγμή. Τώρα, ωστόσο, ψευδείς ή παραπλανητικά βίντεο έχουν γίνει viral γρηγορότερα από ό,τι μπορούν να τα αποκαλύψουν οι ελεγκτές γεγονότων ή οι πλατφόρμες μπορούν να τα αφαιρέσουν σύμφωνα με τις πολιτικές της εταιρείας1.
