Η Διπλή Ζεύξη του Μαλιακού αποτελούσε μια φιλόδοξη πρωτοβουλία που ενέπνευσε πολλά σχέδια για να ενώσει την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη μέσω νέων γεφυρών. Κεντρικό θέμα αποτέλεσε το πρόβλημα της Εθνικής Οδού στην περιοχή του Μαλιακού στη Φθιώτιδα, με την τελική απόφαση να επικεντρώνεται στην ανακατασκευή του αυτοκινητόδρομου από τον Άγιο Κωνσταντίνο μέχρι τις Ράχες, περιλαμβάνοντας τις σηράγγες, ολοκληρωμένες το 2015.
Προτού προχωρήσει η ανακατασκευή της Εθνικής Οδού, είχαν προταθεί και άλλες εναλλακτικές, όπως η ζεύξη μέσω δύο γεφυρών. Μια από αυτές θα ένωνε το Ασπρονέρι του Αγίου Κωνσταντίνου με την παραλία Κάβος Λιχάδας στη Βόρεια Εύβοια, ενώ η άλλη θα συνέδεε τη Βασιλίνα του Δήμου Ιστιαίας-Αιδηψού με το Ακρωτήριο Τάπια. Ανάμεσα στις δύο γέφυρες θα δημιουργούνταν έργα οδοποιίας.
Η πρώτη γέφυρα θα είχε μήκος 4 χιλιομέτρων, ενώ η δεύτερη 3 χιλιόμετρα, καθιστώντας τις μακρύτερες από τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Οι επιπτώσεις θα ήταν σημαντικές, με μείωση της απόστασης μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης κατά 70 χιλιόμετρα και μείωση του χρόνου ταξιδιού κατά περίπου 1 ώρα.
Παράλληλα, είχε εξεταστεί και μια εναλλακτική σύνδεση μέσω τριών κυρίων διαδρομών. Η πρώτη προέβλεπε τη σύνδεση του Ασπρονερίου του Αγίου Κωνσταντίνου με τη νησίδα Στρογγύλη του Δήμου Ιστιαίας μέσω κρεμαστής γέφυρας. Η δεύτερη διαδρομή περιλάμβανε τον Κάβο Βόρειας Ευβοίας και τα Λιχαδονήσια, με συμβατική γέφυρα και πλωτή γέφυρα. Η τρίτη επιλογή αφορούσε αυτοκινητόδρομο από τον Κάβο στη Βασιλίνα, συνδυάζοντας συμβατικές και κρεμαστές γέφυρες.
Το έργο αυτό είχε σημαντικά οφέλη, συνδυάζοντας τη βόρεια Εύβοια με την ηπειρωτική Ελλάδα, προσεγγίζοντας την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, αποφεύγοντας το πετάλο του
